do pobrania jako plik PDFdo pobrania jako eBook (ePub)

Tzw. Symbol Apostolski jest jednym z najstarszych chrześcijańskich wyznań wiary przekazanych przez źródła pisane. Pochodzi być może z II w. po Chrystusie, przypuszczalnie był formułą chrzcielną stosowaną w Rzymie. Nazwę Symbol Apostolski nadał tekstowi Ambroży z Mediolanu w II poł. IV w. Tekst podany czarną czcionką znajduje się w starszej, łacińskiej wersji, fragmenty wyróżnione znajdują się w późniejszej wersji greckiej.

„Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi.
I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego, który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny. Umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion. Zstąpił do świata umarłych.¹ Trzeciego dnia zmartwychwstał. Wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego. Stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, społeczność świętych,² grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny.”

Przewiń do góry ↑

1. Tradycyjne tłumaczenie to „zstąpił do piekieł“ – w tekście źródłowym nie pojawia się słowo „piekło“ (gr. gehenna) ale „zstąpił do [miejsc] dolnych“ (gr. katotata). Jest to nawiązanie do 1 listu Piotra 3,18–20 i 4,5–6, który mówi, że Chrystus po śmierci głosił ewangelię umarłym. Interpretacja, że Chrystus znosił po śmierci karę piekielną, jest niezgodna z Pismem Świętym, a po raz pierwszy pojawiła się w nauczaniu Anzelma z Canterbury w XI w. ↩
2. Dosł. „wspólnota świętych“ (gr. hagion koinonia), wersja rzymsko-katolicka „świętych obcowanie“. Ten fragment wyznania mówi o ważności społeczności uczniów Chrystusa i o świętości jako warunku tej społeczności (1P 1,15–16). Dlatego w Nowym Testamencie wszystkich chrześcijan określano jako świętych (np. Rz 1,7; Flp 4,21–22; Kol 3,12; Hbr 2,1–2 i inne). W wyznaniu nie chodziło o powstałą później doktrynę modlitwy żywych za zmarłych i wstawiennictwa zmarłych za żywych. ↩